Czym jest strefa bezpośredniego zagrożenia przy wycince i jak się ją wyznacza?

W Polsce opieką nad lasami państwowymi zajmują się nadleśnictwa zrzeszone w Związkach Leśników Polskich. Jednym z celów statutowych instytucji jest zapewnienie bezpieczeństwa osobom pracującym przy wycince drzew oraz osobom odwiedzającym lasy w celach rekreacyjnych. W tym celu zostały opracowane ogólne zasady ścinki i obalania drzew.

Przy przeprowadzaniu ścinki drzew kluczowe jest wyznaczenie strefy zagrożenia, która równa się dwukrotności wysokości ścinanych drzew. Do strefy zagrożonej wstęp mają wyłącznie uprawnieni pracownicy. Teren objęty wycinką powinien być odpowiednio oznakowany za pomocą tablic ostrzegawczych i zakazujących wstępu na określony obszar lasu. Za złamanie zakazu grozą wysokie kary finansowe.

 

Zasady bezpieczeństwa przy wycince drzew

Przed każdą wycinką przygotowujemy dokładny plan działań, co ma na celu przyspieszenie prac oraz unikniecie sytuacji mogących spowodować wypadek. Przeprowadzamy ręczne pozyskiwanie drewna lub maszynowe – w zależności od sytuacji i warunków terenowych. Na początku wykonujemy mapę, na której zaznaczamy wszystkie drzewa — również te przeznaczone do wycinki oraz elementy infrastruktury, na przykład linie energetyczne i ciągi komunikacyjne. Na tej podstawie możemy określić strefę niebezpieczną i zaplanować sposób jej ogrodzenia.

Strefa bezpośredniego zagrożenia przy wycince powinna zostać wyznaczona szczelnym ogrodzeniem o wysokości co najmniej 1,5 m. Na ogrodzeniu i w najbliższym otoczeniu muszą znaleźć się tabliczki bezpieczeństwa. Przed przystąpieniem do wycinki należy przygotować stanowisko pracy drwala. Pracownik powinien mieć do dyspozycji sprzęt BHP, czyli środki ochrony indywidualnej.